23 mei 2024: We hadden een afspraak bij de dierenarts voor een tandverzorging onder narcose. En alhoewel narcose altijd wel een beetje spannend is, lieten we je vol vertrouwen in de bekwame handen van de dierenarts achter, het was tenslotte “maar een kleine ingreep”
Een uurtje later kregen we een telefoontje dat alles goed was verlopen, maar …….
De dierenarts had op je gehemelte een zwarte vlek gezien waarvan hij zo goed als zeker wist dat dit een zeer agressieve tumor was welke na een onderzoek van een biopt in het labo, werd bevestigd. De prognose luidde “2 maanden” De grond werd van onder onze voeten weggetrokken en onze wereld stond stil.
Lichamelijk was je nog in zo een goede conditie maar uit die zwarte vlek (de basis) groeide in drie maanden een lelijk gezwel waar je ongemak van had. En toch ….. je bleef je best doen om telkens we thuis kwamen trots je beertje te gaan halen voor ons. Zooooo lief!!!!
Met alle nodige aanpassingen gaande van preventieve pijnstilling, overschakelen naar kleinere brokjes gemengd met nat voer, ander eetbakje, ….. vooral observerend wat voor jou comfortabel was hebben we je toch nog 1 maandje langer kunnen geven dan wat de prognose voorspelde. Voor ons was dit nog minstens een aantal jaren te weinig maar we zagen aan jou dat het tijd werd.
In samenspraak met de dierenarts die ons super begeleid heeft doorheen deze maanden namen we op 5 september, drie dagen na je 12de verjaardag een moeilijke, hartverscheurende maar vooral voor jou de beste en ethische beslissing.
Lunatje, petunatje, patatje, poppemie, prutsje, meisje …… we missen je zo verschrikkelijk hard en er heerst een enorme leegte in huis maar je zit stevig vast in onze harten en die zijn gevuld met intens veel liefdevolle en warme herinneringen. Ga maar lekker spelen met onze Simba hierboven.

Ons beste maatje, we zullen je nooit vergeten!!! ❤️

11 jaar geleden kwam je als klein bolletje bij ons, iemand dat je niet kende viel je aan als een grote tijger, eens je iemand kende was je super lief. Ik je moedertje was alles voor jou, ik heb altijd gezegd ik trek het niet als ik jou ooit moet afgeven.
Op 3 dagen heb je ons verlaten ben er kapot van, je heb de operatie van je buikje niet meer kunnen ondergaan, je bent vannacht veel sneller gegaan dan verwacht. Het feit dat we hoorde dat je hartje ook niet oké was vreesden wij dat je de operatie niet ging aankunnen. Misschien beter zo want het had zwaar geweest om daarna nog een behandeling te krijgen voor je hartje.

Mijn dikzakje ik ga je nooit vergeten❤️💫😢

Lieve Kiratje,muisje, Kiki

Je was mijn beste vriend,
mijn oogappel,mijn troost,
mijn familie.

Mijn hart braak in miljoenen stukken
toen ik je moest laten gaan,
we hebben hard gestreden, allebei.

Ik mis je kleine snoetje zo hard,
je zachte oortjes, pootjes en lange staart.
Je haaren overal en korreltjes zand.
Hoe je kijkte, hoe je spinde,en hoe soms was je kwaad.

Ik hou ontzettend veel van je!❤️
Er komt een dag,dat onze wegen weer kruisen, en dan laat ik je nooit meer los.

Bedankt dat je mijn leven beter hebt gemaakt, dat je er was en dat je er zal zijn.

Dikke fluffy knuffel, en kus
van je geliefde Christiaan,
en je allergrootste fan Renata

We houden van je ❤️❤️❤️