Lieve Kira, mijn meisje, mijn majol.
Van dag 1 dat we jouw zagen in het dierenasiel was het liefde op het 1ste zicht.
Je bent ons elke dag van je leven dankbaar geweest en toonde dit elke keer opnieuw, wij zijn blij de eer te hebben gehad om z’n prachtige lieve dame in ons leven te mogen ervaren.
De 8jaar dat wij je in ons midden hebben gehad was met heel veel downs, je had bijna een abonnement bij de dieren klinieken, het 1 achter het ander,
maar je manier hoe jij alles onderging was uitermate met veel nederigheid.
Je was zeer graag gezien bij de dokters, een Rottweiler die in hun ogen de liefste dame die zonder morren, grommen of ook maar iets anders alles toeliet.
5 jaar geleden hebben wij daarbovenop ook nog moeten ontdekken dat je diabetisch was, 2x per dag om exact 6u30 en 18u30 je spuitje in de nek en slechts 230gr voeding meer mochten we niet want anders kwam alles in het gedrang, wij leefde voor jouw op wekkers.
1x per week je suiker meten was ook niet leuk om te doen, telkens weer in je oor die gemene prik maar zelfs dat onderging je met veel sier.
Wat moeten wij nu, zonder al die liefde die je ons gaf, je was een kindervriend oh zo groot, een baby dat huilde vond jij erg, een kind dat autitsch was hield je mee in het oog dat hij zeker niet in het zwembad kon geraken, je was een echt moedertje.
Oh meisje ik ga je missen, je likjes die we telkens opnieuw mochten ontvangen, je geur, de blik in je ogen.
Vele wandelingen, en vooral zwempartijen, je was een echt waterrat, veel liever springen dan zwemmen maar je laten wassen vond je ook geweldig en daarna met de haardroger en echte genieter van alles wat aandacht, knuffels en kusjes waren.
Het gaat je goed daarboven, nu kan je terug eten wat je wil, geen prikjes meer nog dokters, ik draag je dicht bij mijn hart in het mooie kettinkje.
Ooit zien we elkaar terug daar ben ik zeker van……Vrouwke Esmé en baasje Luc en de kindjes, Kelly, Lindy en Kevin, Dillen en Sarah, Mufasa onze kater mist je ook al; tot ziens lieve meid, x